Τη Δευτέρα το βράδι 30 Νοεμβρίου, γιορτάσαμε στο “Λάθε βιώσας” τα 8α γενέθλια του Κήπου Θεσσαλονίκης. Το ΛΑΘΕ, που χωράει και χίλιους καλούς, ήταν όπως πάντα ζεστό και φιλόξενο, ακόμη και για ζωντανή ορχήστρα. Μέχρι τις 9,30μμ ήρθαν τα όργανα, με πρωτοβουλία του Αντώνη Μπιλίση, – να ελέγξουμε πώς γίνεται και όλοι οι ασκούμενοι του Αντώνη είναι δεινοί οργανοπαίχτες (;) – που μας φύλαγε και την έκπληξη: Γιάννης Αβραμίδης.
Ο Γιάννης απέδειξε ότι, όπως οι εκδόσεις του διώχνουν τα σκοτάδια του μυαλού, οι “θύραθεν” πενιές κάνουν πέρα τα βαρίδια της ψυχής.
Μετά τους καθιερωμένους σύντομους λόγους των ιδρυτών, ξεκίνησε το τραγούδι κι ο χορός, που μόνο ο ερχομός της τούρτας μπορούσε να διακόψει. Για την εμπνευσμένη οικολογική τούρτα ο Τάσος και η Όλυ υποσχέθηκαν τη συνταγή που με ειδικό αφιέρωμα θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα προσεχώς.
Μετά ακολούθησαν σκηνές που ήγειραν ζητήματα άξια να συζητηθούν. Όπως:
Πώς γίνεται και ο Κωνσταντόπουλος γνώριζε και τραγουδούσε όλα τα άσματα; Μήπως γι αυτό κάθισε δίπλα – δίπλα στο πρώτο μπουζούκι;
Ποιες είναι οι βαθιές αιτίες του συντεχνιακού τσάμικου των δικηγόρων; Πόσο μακρυά απ’ την πραγματικότητα βρίσκεται η αποκάλυψη του Άλτα για το θέμα;
Πώς γίνεται και ο γιατρός με την Αφροδίτη ήταν και πάλι πρώτοι στο χορό; Παίρνουν κάτι;
Ο Δημήτρης, επιχείρησε ν’ αποδείξει πως το πηδηχτό ζεϊμπέκικο χορεύεται και σε ένα (1) τετραγωνικό μέτρο! Τα κατάφερε; Η απάντηση θα δοθεί με την αριστοτέλεια λογική ή χρειαζόμαστε τον επικούρειο κανόνα;
Οι φωτογραφίες παρακάτω δε δείχνουν τίποτε (άσχετα με τον κακό φωτισμό). Όλα στο βίντεο που ακολουθεί:
Το βίντεο εδώ διάρκεια 30 λεπτά
