«Ένα καλό κριτήριο για την χρησιμότητα των τεχνολογικών θαυμάτων είναι στο κατά πόσο ο άνθρωπος ήταν δυστυχής τον καιρό που δεν υπήρχαν, εξαιτίας ακριβώς της μη ύπαρξής τους». («Ευτοπία, στον Κήπο των Επικουρείων», σελ204).
Έτσι απαντά η Κα Ευδαιμονία στην σχετική ερώτηση των παιδιών για το πόσο συμβάλει η εξέλιξη της τεχνολογίας σ’ έναν καλύτερο νέο κόσμο. Χρησιμοποιεί «ανάποδα» το βασικό επικούρειο επιχείρημα, πως όλες μας οι πράξεις και παραλείψεις αποσκοπούν στην ευδαιμονία μας.
Να θυμηθούμε την επιστολή στον Μενοικέα.
Γράφει ο Επίκουρος: «…μελετάν ουν χρη τα ποιούντα την ευδαιμονίαν είπερ παρούσης μεν αυτής τα πάντα έχομεν απούσης δε πάντα πράττομεν εις το αυτήν έχειν», δηλαδή, είναι ανάγκη να μελετάμε τι φέρνει την ευδαιμονία γιατί όταν την έχουμε, έχουμε τα πάντα ενώ όταν μας λείπει κάνουμε τα πάντα για να την έχουμε.
Και παρακάτω αφού του παραθέτει τον αλγόριθμο των επιθυμιών, επισημαίνει πως η σωστή εκτίμηση αυτών των θεμάτων μας καθοδηγεί ώστε να ανάγουμε ό,τι επιλέγουμε και ό,τι αποφεύγουμε στην υγεία του σώματος και στην αταραξία της ψυχής γιατί αυτός είναι ο σκοπός του ευδαίμονος βίου, και όλα αυτά θα πρέπει να τα μετράμε και να τα συγκρίνουμε προσεκτικά για το τι είναι συμφέρον και τι ασύμφορο.
Συμπέρασμα: Συμφέρον είναι το ωφέλιμο και ασύμφορο αυτό που προξενεί βλάβη. Στη λογική της επικούρειας φιλοσοφίας (βλ. κοινωνικό συμβόλαιο, φιλία) συμφερότερο είναι αυτό που ωφελεί τους πολλούς. Και αυτό είναι το κριτήριο με το οποίο εξετάζουμε τα τεχνολογικά επιτεύγματα.
