Search
Close this search box.

Αρχαίοι Επικούρειοι

Μητρόδωρος

Ο Μητρόδωρος ο Λαμψακηνός ήταν αρχαίος Έλληνας επικούρειος φιλόσοφος τον οποίον ο Κικέρων αποκαλούσε “Δεύτερο Επίκουρο”. Γεννήθηκε περίπου το 330 π.Χ. και πέθανε το 277 π.Χ. Υπήρξε από τους προσφιλέστερους μαθητές του Επίκουρου ο οποίος και του αφιέρωσε πολλά συγγράμματά του.
Από τα έργα του που μνημονεύει ο Διογένης ο Λαέρτιος “Περί αισθήσεων”, “Περί Επικούρου αρρωστίας”, “Περί πλούτου”, “Περί ευγενείας”, “Περί της επί σοφίαν πορείας” κ.ά. ελάχιστα αποσπάσματα διέσωσαν ο Πλούταρχος, ο Σενέκας και ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς.

Πηγή : Wikipedia

Λουκρήτιος

Ο Τίτος Λουκρήτιος Κάρος (λατινικά Titus Lucretius Carus) γεννήθηκε περίπου στα 98-94 π.Χ. και πέθανε γύρω στα 55-53 π.Χ. Ήταν Ρωμαίος ποιητής και φιλόσοφος. Το μόνο γνωστό του έργο είναι το εκτενές φιλοσοφικό ποίημα De Rerum Natura (“Περί της φύσεως των πραγμάτων”). Παρ’ ότι η άνθιση του λατινικού εξάμετρου συνήθως αποδίδεται στον Βιργίλιο, είναι αναμφισβήτητη η επίδραση του De Rerum Natura στον τελευταίο και σε άλλους, μεταγενέστερους ποιητές. Είναι επίσης σημαντικό για το ρόλο που έπαιξε στη μετάδοση των ελληνικών φιλοσοφικών ιδεών και στην εκλέπτυνση της λατινικής γλώσσας.

Η διάσωση των κειμένων του ποιήματος είναι αξιοσημείωτο γεγονός, δεδομένης της εχθρότητας της χριστιανικής Εκκλησίας, η οποία και ήταν το μόνο μέσο μετάδοσης για λατινικά κείμενα σχετικά με τον Λουκρήτιο και τον Επίκουρο. Παρά ταύτα, τα διασωθέντα κείμενα είναι συνήθως παραποιημένα και έχουν γίνει επίπονες προσπάθειες για την αποκατάστασή τους.Ο στόχος του έργου ήταν να απαλλάξει το νου των ανθρώπων από την προκατάληψη και το φόβο του θανάτου. Για να το πετύχει αυτό αναπτύσσει διεξοδικά τις θέσεις του Επίκουρου, τον οποίον και αποθεώνει. Ο Λουκρήτιος εκφράζει σε προσεγμένα κλασικά λατινικά τις επικούρειες απόψεις του για τη μεταφυσική, την υλιστική ατομική θεωρία και, γενικότερα, την υπεροχή των φυσικών φαινομένων ως κεντρικής ερμηνείας της λειτουργίας του κόσμου. Ο Λουκρήτιος αντιπαθούσε και έβλεπε ως αβάσιμη τη δεισιδαιμονία καθώς δεν πίστευε ότι το Σύμπαν κυβερνάται από θεϊκές παρεμβάσεις ή υπερφυσικές δυνάμεις, όπως θεωρούσε η πλειοψηφία των ανθρώπων του καιρού του. Ο θάνατος για τον Λουκρήτιο δεν ήταν εγγενώς ούτε καλός ούτε κακός, μόνο μία απόλυτη παύση της ύπαρξης, και ο φόβος του θανάτου δεν ήταν παρά μία προβολή επίγειων, καθημερινών φόβων.

Πηγή : Wikipedia

Φιλόδημος

Ο Φιλόδημος (110 π.Χ.-35 π.Χ.) γεννήθηκε στα Γάδαρα της Παλαιστίνης και ήταν Έλληνας επικούρειος φιλόσοφος και ποιητής, με πλούσιο συγγραφικό έργο. 
Μετοίκησε στην Αθήνα όπου μαθήτευσε στην Επικούρεια Φιλοσοφική Σχολή την εποχή που ήταν σχολάρχης ο Ζήνων ο Σιδώνιος. Αργότερα μετοίκησε εκ νέου, αρχικά στη Ρώμη και κατόπιν στην περιοχή της Νάπολης, όπου συνδέθηκε με τον Πείσωνα (πεθερό του Ιούλιου Καίσαρα). 
Φιλοσοφικά κείμενά του ανακαλύφηκαν σχετικά πρόσφατα, όταν στα μέσα του 18ου αιώνα στο Ηράκλειο (Herculaneum), σημερινό Ερκολάνο, μια παραθαλάσσια πόλη πλησίον της Πομπηίας, η αρχαιολογική ανασκαφή έφερε στο φως 1100 περίπου παπυρικά κείμενα που βρέθηκαν θαμμένα (αποτέλεσμα της γνωστής ηφαιστιακής έκρηξης) στο εσωτερικό μιας επιβλητικής ρωμαϊκής βίλας. Οι πάπυροι περιέχουν στην πλειονότητά τους έργα του Επίκουρου και άλλων μεταγενεστέρων Επικουρείων, μεταξύ των οποίων και πολλά έργα του Φιλόδημου.

Πηγή : Wikipedia

Μητρόδωρος

Ο Διογένης Λαέρτιος ήταν ιστοριογράφος της φιλοσοφίας της αρχαιότητας, συγγραφέας του έργου Βίοι φιλοσόφων. Ήταν ελληνικής καταγωγής, γεννημένος μάλλον στην πόλη Λαέρτη της Κιλικίας. Πιθανολογείται πως έζησε στις αρχές του 3ου μ.Χ. αιώνα, όμως για τη ζωή του, την καταγωγή του, τη μόρφωση του, το σύνολο του έργου του, την προσωπικότητα του, δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτε, ενώ δεν υπάρχουν και αντίστοιχα σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία, καθώς οι αρχαίοι συγγραφείς δεν δίνουν σχετικές πληροφορίες. Για τον λόγο αυτό, οι ερευνητές δεν μπορούν παρά να τον αναζητήσουν μέσα από το έργο του, από στοιχεία που σίγουρα είναι αποσπασματικά και δύσκολο να επαληθευτούν. 
Βεβαιότητα δεν υπάρχει ούτε για το όνομα του αφού τα χειρόγραφα άλλες φορές δίνουν το όνομα Διογένης Λαέρτιος και άλλες Διογένης ο Λαερτιεύς. Μια εικασία περιγράφει πως το Λαέρτιος ίσως προέρχεται από κάποιον πρόγονό του που λεγόταν Διογένης Λαερτιάδης. 
Εξίσου δύσκολο είναι να τοποθετηθεί με ακρίβεια το πότε έζησε, αφού το στοιχείο που θα μπορούσε να βοηθήσει και συνάγεται από την ταυτοποίηση της περιόδου της τελευταίας φιλοσοφικής σχολής που περιγράφει δεν είναι ασφαλές, καθώς η κριτική του κειμένου δεν έχει καταλήξει αν στο έργο του δεν υπάρχουν μεταγενέστερες προσθήκες ή αν υπήρξε κάποιο σύγγραμμα το οποίο αντέγραψε ο Διογένης Λαέρτιος. Τα επιχειρήματα που τοποθετούν τη ζωή του στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ. έχουν να κάνουν με την διερεύνηση της σκεπτικής σχολής στο βιβλίο Θ του έργου του, έως τον διάδοχο του Σέξτο Εμπειρικό στο τέλος του 2ου αιώνα μ.Χ., όπως επίσης με την διαπίστωση ότι δεν κάνει λόγο για τον νεοπλατωνισμό. Πάντως, σύμφωνα με τα πιο ασφαλή όρια που θα μπορούσαν να υιοθετηθούν, ο Λαέρτιος δεν έζησε πριν το 200 μ.Χ. και με βάση τη μαρτυρία του Στέφανου Βυζαντίου που τον αναφέρει ως έναν αρκετά παλαιό συγγραφέα, μάλλον έζησε πολύ πριν το 500 μ.Χ. με πιθανή χρονολογία για τους περισσότερους ερευνητές τις αρχές του 3ου αιώνα.

Πηγή : Wikipedia

Διογένης Οινοανδέας

Ο Διογένης Οινοανδέας ήταν επικούρειος φιλόσοφος και έζησε τον 2ο αι. μ.χ. στα Οινόανδα, μια ελληνική πόλη της ορεινής Λυκίας, που εντοπίζεται στην ενδοχώρα της Μικράς Ασίας στο ύψος του Καστελόριζου.
Ο Διογένης δημιούργησε μια μεγάλη επιγραφή στο κέντρο της Αγοράς των Οινόανδων, με περιεχόμενο την ανάπτυξη των βασικών θέσεων της Επικούρειας Φιλοσοφίας. Η επιγραφή αυτή που είχε μήκος 80 μέτρων, θεωρείται μοναδικό μνημείο της ανθρωπότητας. Βρέθηκε σε διάσπαρτα κομμάτια το 1884 από τους Γάλλους αρχαιολόγους Holleaux και Paris. Από την εποχή αυτή και μετά, αρχαιολόγοι και επιγραφολόγοι ασχολήθηκαν για να αποκαλύψουν και να ανασυνθέσουν τα κομμάτια της επιγραφής, εργασία που συνεχίζεται και στις μέρες μας.

Πηγή : Wikipedia

Σχολιάζοντας

Το βήμα των μελών

Σύγχρονες εκδόσεις

Βίντεο