— Το δέκατο βιβλίο από το έργο του Διογένη Λαερτίου (3ος αι μ.Χ.) με τίτλο «Βίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία απολύτων ευδοκιμησάντων και των εν εκάστη αιρέσει αρεσκόντων εν συντόμω συναγωγή» που είναι γνωστό με την ονομασία «Βίοι φιλοσόφων». Στο βιβλίο περιέχονται σημαντικά βιογραφικά στοιχεία του Επίκουρου, καθώς και πληροφορίες για τη διδασκαλία του και τους επικούρειους. Περιλαμβάνει πλήρη κατάλογο των έργων του δασκάλου και συνοψίζει τη φιλοσοφία του, παραθέτοντας τρεις επιστολές, προς Ηρόδοτο με θέμα τη φυσική, προς Πυθοκλή με θέμα τα μετέωρα (τα ουράνια σώματα) και προς Μενοικέα με θέμα την Ηθική. Τέλος στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται οι Κύριες Δόξες (σαράντα επικούρεια αποφθέγματα) και η διαθήκη του Επίκουρου.
— Το ποίημα του Λουκρήτιου (1ος αι π.Χ.) De rerum natura (για τη φύση των πραγμάτων). Πρόκειται για ένα επικούρειο έπος 6 βιβλίων γραμμένο στα λατινικά που αναφέρεται κυρίως στη φυσική του Επίκουρου.
— Οι Ερκουλανικοί πάπυροι. Πρόκειται για επικούρεια κείμενα, κυρίως του επικούρειου Φιλόδημου (1ος αι π.Χ.), που θάφτηκαν από τις στάχτες του Βεζούβιου το 79 μ.Χ.
— Η συλλογή με το όνομα Gnomologium Vaticanum Epicureum, γνωστή ως Επίκουρου Προσφώνησις που βρέθηκε στη βιβλιοθήκη του Βατικανού. Αποτελείται από ογδονταένα επικούρεια αποφθέγματα, δεκαπέντε εκ των οποίων ταυτίζονται με τις Κύριες Δόξες.
— Η Μεγάλη Επιγραφή στα Οινόανδα, μια ελληνική πόλη της νοτιοδυτικής Μικράς Ασίας. Πρόκειται για ένα προπαγανδιστικό κείμενο υπέρ της επικούρειας φιλοσοφίας χαραγμένο από το Διογένη Οινοανδέα περί το 100 μ.Χ. σε έναν τοίχο συνολικής επιφάνειας 100 τ.μ. στο κέντρο της πόλης.
— Έργα διαφόρων αρχαίων συγγραφέων που έζησαν κυρίως τα χρόνια που ανθούσε ο επικουρισμός. (3ος αι π.Χ. με 3ος αι μ.Χ.) . Ορισμένα από αυτά είναι κείμενα του Σενέκα (1ος αι μ.Χ.) του Λουκιανού (2ος αι μ.Χ.) και κείμενα πολέμια της επικούρειας φιλοσοφίας όπως το De finibus του Κικέρωνα και τα Ηθικά του Πλούταρχου (1ος αι μ.Χ.).
